Hutnictwo miało swoje początki już w czasach starożytnych. Korzystano wówczas z pieców dymarskich, których pierwotna forma była niczym innym, jak dołem w ziemi, wyłożonym gliną. Dzięki dynamicznemu rozwojowi tej dziedziny w czasach nowożytnych, możemy wytwarzać dziś metale nieżelazne.

Początki hutnictwa w Polsce

Najstarsze znaleziska hutnicze na terenie naszego kraju znajdują się w Polsce południowej, a w szczególności w województwie Świętokrzyskim. W okolicach Śląska, a zwłaszcza Dąbrowy Górniczej wytapiano niektóre metale nieżelazne, takie jak np. ołów. U schyłku średniowiecza rozpowszechniły się wydajniejsze, piece styryjskie. Zaczęły powstawać ośrodki metalurgiczne zlokalizowane niedaleko rud. Pierwsza huta w Polsce działała w Samsonowie w woj. Świętokrzyskim. Do dziś funkcjonuje na Śląsku huta założona w roku 1754. Gwałtowny rozwój tej gałęzi przemysłu przyniósł okres PRL. Niestety większość wybudowanych wówczas zakładów, nie przetrwała konkurencji, po przemianie ustrojowej.

Metale nieżelazne- przetwarzanie

Minerały zawierające żelazo są importowane przez nasz kraj od ponad stu lat. Jest to spowodowane niską jakością polskich złóż. Na terenie naszego kraju znajdziemy za to, wiele rud, z których wytwarza się metale nieżelazne. Są to na przykład bogate złoża miedzi, ołowiu i cynku. Ołów i cynk występują obficie w okolicach Górnośląskiego Zagłębia Węglowego. Wydobywany surowiec, z którego otrzymuje się cynk to simsonit lub blenda cynkowa. Cynk to kruchy metal o barwie jasno- błękitnej. Wykorzystuje się go głównie do procesu cynkowania metali, które stają się dzięki temu mniej podatne na korozję i zyskują atrakcyjny wygląd. Ołów natomiast, jest pierwiastkiem znanym od czasów prehistorycznych. W procesach przetwarzania rudy uzyskuje się go dość łatwo, dlatego stosowano tę wiedzę od tysięcy lat. Ołów jest ciągliwy, a co za tym idzie- wysoce kowalny. Można go zatem łatwo formować, co przydaje się w wielu dziedzinach. Stosuje się go często do wypełniania szczelin np. w instalacjach kanalizacyjnych. Zastosowany w takich miejscach, nie ulega szybkiej korozji, dzięki odporności na działanie zasad i kwasów.