Ołów to metal ciężki, nie zawierający żelaza. Podobnie jak inne metale nieżelazne występuje także w wielu stopach i znajduje szerokie zastosowanie techniczne. Jego miękkość i niska temperatura topnienia, pozwala na łatwą i szybką obróbkę.

Historia ołowiu

Ołów pozyskuje się z rud zawierających jego siarczek. Wysoka kowalność ołowiu sprawiła, że był on wykorzystywany już tysiące lat przed naszą erą. Niektóre rozwinięte, jak na ówczesne czasy cywilizacje, niezwykle ceniły sobie ten metal i wykorzystywały go powszechnie. W wiekach średnich, przedmioty z ołowiu były równie często spotykane, jak dziś aluminiowe. Wytwarzano z niego nawet biżuterię i naczynia. Na terenach polskich, ołów wydobywano między innymi z okolic małopolski. Kraków stał się dzięki temu ważnym punktem, na mapie handlu metalami. Handel w średniowiecznej stolicy małopolski, obfitował również w inne metale nieżelazne, takie jak np. miedź.

Charakterystyka i użycie ołowiu w dzisiejszych czasach

Ołów ma kolor przybrudzonego, szarawego srebra. Jego powierzchnia z czasem jego powierzchnia matowieje, pokrywając się w sposób naturalny ochronnym osadem. Podobnie jak pozostałe metale nieżelazne nie ulega on korozji. Poglądy na szerokie możliwości zastosowania ołowiu uległy przewartościowaniu, pod wpływem XIX wiecznego odkrycia zatrucia ołowiem. Rozpoczęto wówczas wycofywanie go z wielu dziedzin ludzkiego życia. Dziś służy on wraz z cyną, jako materiał do lutowania. Stosuje się go także w akumulatorach samochodowych i wszędzie tam, gdzie metal jest narażony na działanie kwasów.